در سال 1964، نوجواني الجزايري وارد مدرسه نظام مشوار در شهر وهران مي‌شود. پدرش كه خود افسر ارتش است، براي پسرش روياهايي جاه‌طلبانه در سر دارد. با اين همه، اين عضو ارتش و سرباز نمونه آينده، در دوران خدمتش، استعدادهايي شگرف در خود مي‌يابد. اما سربازي شيفته تئاتر و ادبيات سوظن فرماندهانش را برمي‌انگيزد. چگونه حرفه نظامي مي‌تواند با حرفه بسيار شگرف نويسندگي هم‌خواني داشته باشد؟ نويسنده حكايت زندگي‌نامه خودنوشت اين سرنوشت شگفت‌انگيز و يادمان دلخراش تاريخ معاصر الجزاير است.